Een dialoog met mezelf.
Over omgaan met strijd in de Wereld.
Kortom, met strijd in mezelf.
Wat is polarisatie?
Dat er twee tegenpolen gecreëerd worden.
Is dat een probleem?
In essentie niet. Ik geloof dat (+) en (-) gewoon twee krachten zijn op een (weeg)schaal.
Wanneer wordt het dan een probleem?
Wanneer er oordeel wordt gevormd op basis van die polen. Dus (+) en (-) worden goed en fout.
Fout moet vermeden worden. Bestreden zelfs, is de opvatting.
Wie bepaalt wat goed of fout is?
Goeie vraag.
Wat is strijd?
Verzet en vechten tegen iets dat ‘anders zou moeten zijn‘.
Ook vluchten is een gevolg van strijd. Ik wil dan weg van wat er is.
Waar is strijd?
Strijd is in onszelf. Niet tussen ons.
We kunnen ieder afzonderlijk in strijd zijn, met wat er is.
We hoeven dus niet allebei in strijd te zijn, terwijl dat wel zo kan voelen.
En waar komt strijd vandaan?
Volgens Yoda vanuit angst.
Angst is toch menselijk?
Jazeker. Alles wat we ervaren is menselijk.
Wanneer wordt angst dan een probleem?
Wanneer we de angst niet kunnen of willen zien.
Dan blijft hij gewoon bestaan. In onze schaduw.
En dan?
De volgende keer dat ik in eenzelfde situatie kom (en die blijft terugkomen), is dezelfde strijd er weer. Wanneer we onbewust zijn van angst, dan leidt die ons tot vechten, vluchten, (be)vriezen (fight, flight, freeze).
Wat als we kiezen voor een 4e ‘V’: die van verbinding?
Ja, dat zou een zinvollere, constructieve weg zijn, wanneer we angst voelen.
Wat doe je dan? Als je verbindt met angst?
Dan maak ik er contact mee. Ik kies het niet weg te duwen, maar er naar te kijken.
Ik kies de angst, of de strijd te zien.
Ik kies om het te erkennen: ‘Ja, daar ben je. Ik ervaar angst.’
Maar dat is toch niet fijn?
Het is niet fijn, omdat we weer strijd hebben tegen het gevoel dat strijd ons geeft.
Of angst hebben, voor het gevoel dat angst ons geeft.
Ik kom dan in een lusje, in een loopje, terecht. Angst voor angst. Strijd tegen strijd.
Net als nadenken, over hoe je uit je hoofd komt. :)
En hoe ‘lossen we dat op’? Hoe breken we uit die lus?
Belangrijk is te weten, dat ‘willen oplossen‘, een functie van ons denken is.
Onze mind is namelijk goed in analyseren en oplossen. Fixen.
OK, wat dan?
Angst en iedere emotie wil gevoeld worden.
En voelen doe je in je lichaam.
Niet met je denken.
Voelen is met aandacht bij de energie in je lichaam zijn.
Energie?
Ja, e-motie is energie.
Het staat voor energy-in-motion. Energie die door ons lichaam beweegt.
Emotie is voelbaar.
En dan lost het op?
Ja, maar alleen door het niet op-te-willen-lossen. :)
Hèh?
Op-willen-lossen is weer een vorm van iets er niet willen laten zijn.
Remember?
Strijd, verzet, angst.
Dus door iets te voelen, lost het op, zonder dat ik het op wil lossen?
Ja. Door met aandacht en in onvoorwaardelijke liefde voor wat gevoeld wordt ergens bij te blijven, loopt de vastzittende energie weg. Je blijft er liefdevol bij, zoals een ouder er voor het kind met pijn is.
Maar hoe kan dat dan?
‘Energy flows where the attention goes.’
Wanneer je je aandacht richt op iets. Dan verbind je met dat iets.
Er vormt zich dus een kanaal, waardoor energie kan wegvloeien.
Ok en hoe ga ik hier praktisch mee om? In de supermarkt bijvoorbeeld. Of bij mijn vrienden?
Door de kracht van intentie.
Ik neem mezelf het volgende voor:
Wanneer iets mij raakt,
dan is dat gevoelde energie in mij.
Dus eerst zorg ik voor die pijn in mij.
Dat doe ik door me te verbinden met mijn lichaam.
En een moment, alles helemaal te voelen.Dan zeg ik: “Dat raakt me..”
Wanneer ik kan en wil delen, dan deel ik,
wetende dat ik daarmee ook de ander iets geef.Ik probeer het helemaal bij mezelf te houden.
Het gaat namelijk ook om mijn pijn.
Daar wil ik lief voor zijn.
Ja dat is leuk, maar wat als het niet lukt?
Het gaat om de intentie. Ik neem het mezelf voor, zo vaak als ik bewust kan. Dan wordt het automatisme.
Ik wéét ook, dat het me af en toe niet zal lukken.
Of dat ik het vergeet.
Dat is OK. Ik ben lief voor mezelf. Iedere keer een stukje beter.
Kan ik dat veilig oefenen?
Ja. Sta, maar even stil bij welke momenten of personen jou snel triggeren.
Gebruik dat moment als testcase. Je hoeft het nog niet eens in het ‘echt’ te doen! Oefen maar gewoon met je ogen dicht, op de bank. Wat voel je? Ga er maar meteen naar toe. Blijf uit je hoofd. Voelen, voelen, voelen.
En als het wél lukt?
Dan krijg ik er steeds meer plezier in.
Dan gaat het telkens ook iets makkelijker.
Misschien kan ik, wanneer ik minder geraakt ben, zelfs onderzoeken wat het perspectief van de ander is.
Pijn wordt ineens een onderzoek wat mij verder kan helen. Wat me open kan stellen voor nieuwe informatie.
Pijn is een katalysator. Ervaringsenergie die omgezet wordt in heelwording.
Pijn wordt langzaam maar zeker waargenomen voor wat het is.
Samen met haar tegenpool ‘genot’, is het de taal van ons lichaam.
Een gevoel dat gevoeld wil worden. Gezien wil worden.
Energie in beweging, wanneer ik er écht mee verbind.
Dus heel concreet?
- Ik herken het wanneer ik emotie voel. Als ik boos ben. Weg wil. Aan wil vallen. Verdriet voel. Dat is mijn teken!
- Dan ga ik voelen wat ik waarneem in mijn lichaam: ik verbind, voordat ik begin aan het volgende.
- Ik breng mijn gevoel in verbinding met de ander, wanneer ik daarover kan en wil delen.
En als het echt niet lukt?
Dan wil ik je wel helpen. Stuur me een privéberichtje om contact met me op te nemen.
Veel Liefde en plezier met oefenen. 💚